Het is een maandagmiddag. Ik ben al een week licht verkouden, en sinds twee dagen weet ik dat ik Corona heb. Dusss. Maar het is prima te doen. (Dacht ik.) Mijn vriend laat zich vandaag testen, hij houdt voor de zekerheid zijn twee kinderen al van school en werkt niet. Ik blijf gezellig bij hen, al ga ik wel werken. Vier mensen die onvrijwillig binnen moeten blijven: twee kerngezonde kinderen, mijn vriend en ik allebei niet lekker. We proberen ons toch nuttig te maken. Dat gaat een keertje fout natuurlijk.
En ja hoor, ‘s avonds barst de bom. De toon is scherp. Tranen. Teleurstelling en verwijten over en weer. Over aandacht. Over werk. Over elkaar niet kunnen bereiken. “Misschien moeten we elkaar maar minder vaak zien.” Een slechte nacht volgt waarin ik draai en draai, en me afvraag wat er nu in vredesnaam gebeurt. Waarom deze bittere verwijdering? Auw.
Samen zoeken en vinden
We hebben een dag nodig om elkaar überhaupt weer te vinden. We praten. En stap voor stap komen we weer dichter bij elkaar. Het inzicht, het begrip, het doorvoelen wat zeer doet bij mij en datzelfde zien bij hem. Wauw, dat geeft lucht en ruimte, waarin de liefde weer kan stromen.
Waar het bij mij zit?
Ik pas me aan en geef, ongevraagd, totdat ik mijn grenzen overga. En mijn (overlevings)strategie is dan om niet meer te voelen. Ik kom vast te zitten, ik trek mijn harnas aan en ik sluit ik me af. Mijn pijn wordt getriggerd als mijn geven en aanpassen niet gezien wordt.
Waar zit het bij hem?
Hij voelt zóveel, totdat het kan barsten. Zijn (overlevings)strategie is het controleren van emotie, die van binnen kolkt als lava. Hij sluit hij zich af. Zijn pijn wordt getriggerd als hij maskers, onechtheid en geslotenheid ontmoet.
Gloed
In mijn praktijk zie ik ook dit soort pijnen en overlevingsstrategieën. Bang niet gezien te worden. Bang iemand dichtbij te laten, of juist los te laten. Irritatie en verdriet over verschillende behoeften. Maar ook ‘gewoon andere eigen shit’ die funest is voor een relatie. Precies zoals mijn verhaal laat zien. Waar relaties schuren, zie ik een schrijnende schoonheid. En precies daar ligt de ontwikkeling, de ruimte.
Ik mocht bij mijn individuele cliënten zien hoe hun intiemste relaties (partner, ouders, kinderen) verbeteren wanneer ze hun thema’s aangaan. Ook mocht ik zien dat stellen dichter bij elkaar kwamen door tegelijkertijd aan hun eigen thema’s te werken. Dan kan bijvoorbeeld in een relatie-opstelling, door letterlijk een plek te geven in de ruimte aan jarenlange thema’s, zoals trauma’s en familielijnen. De opluchting die dat brengt is zo indrukwekkend groot! Ik zie dat elke keer weer.
Ja, ik kan dit bij Gloed ook voor jou en/of jouw partner betekenen. Persoonlijke issues zijn geen afwijking, het is niet gek. Het is juist normaal, het is hoe we zijn gevormd. En het geeft ons kracht en bescherming. Maar op het moment dat het begint te knellen, raad ik je aan om er naar te kijken.
Is er iets geraakt in jou nu, door mijn verhaal? Bel me gewoon.
Gloed – Tanja Willemsen
06-22418114