Dit gedicht is voor al die mensen die het zwaar hebben, maar zich schamen voor hun emoties. Voor al die mensen die zich woedend, verdrietig of verloren voelen van binnen, maar die zorgvuldig zorgen dat aan de buitenkant niets te zien is. Ik roep je op: wees trots op je emoties! Je kan ze aan! Je doorleeft ze al. En hou ook dat laatste restje niet binnen. Het maakt je niet kwetsbaar, ook al voelt het soms zo. Nee, het maakt je krachtig en sterk. Wees trots op jezelf! Je hebt er recht op! Je emoties wijzen je de weg, ze brengen je verder. Kijk ze maar in de ogen. Want onder je emoties ligt vaak ‘oud zeer’ dat graag gezien wil worden.
Recht-op trots
Kijk omhoog
Al voel je je kwaad
Schreeuw het uit
in lege stilte
Voel je maar trots
op al je kracht
Rijs je kin
al voel je je pijn
Huil je leeg
in een klein hoekje
Voel je maar trots
dat je het draagt
Recht je rug
Al voel je je kwijt
Koers wordt klaar
van lange route
Voel je maar trots
dat je ervaart
Sta rechtop
En sluit je niet af
Emotie wijst
alleen maar de richting
naar de donkere laag
die jouw licht bedekt
Hoi Tanja,
Wat een mooie blog. Ik lees de blog regelmatig maar wat is dat moelijk te pakken, dat emoties tonen je niet kwetsbaar maken. Het is zo waar maar o wat is dat een strijd met wat je jezelf aangeleerd hebt om er altijd te moeten staan. “Sta rechtop en sluit je niet af” klinkt zo vreemd als je het idee hebt dat je alleen rechtop kunt staan zonder je emoties te tonen. Dat je, je zwak voelt als je emoties toont. Als je jezelf aangeleerd hebt dat het een zwakte is.
Maar je hebt zo gelijk. Emoties tonen maakt je niet zwak maar sterk. Als ik weer terugkrijg kruip in mijn overlevingsdrang lees ik je blog om het patroon te doorbreken. Overleven maakt het leven alleen maar zwaarder. Tanja bedankt voor je blog.