Mannelijke en vrouwelijke eigenschappen, daar heeft iedereen beelden bij. Ik ontdekte een paar jaar geleden het boek ‘Maak kennis met je innerlijke familie’ van Arienne Klijn. Het beschrijft hoe in ieder mens een familie huist: een jongetje, een meisje, een man, en een vrouw. En elk familielid heeft een eigen persoonlijkheid. Het jongetje en het meisje hebben de eigenschappen die je als kind had. De man en de vrouw ontwikkelen zich later in je weg naar volwassenheid. Het jongetje is authentiek en gaat zijn eigen gang. Het meisje houdt van knus en mooi. De vrouw is wijs, harmonieus en verzorgend. En de man is doortastend en stoer. Elk familielid heeft zo zijn positieve (en negatieve) eigenschappen.
Je herkent misschien bij mensen in je omgeving dat één ‘familielid’ zich het sterkst laat zien. In de innerlijke wereld van die persoon zijn de andere familieleden absoluut aanwezig, maar naar buiten toe minder zichtbaar. Of je herkent misschien dat jijzelf verschillend gedrag vertoont of behoeften hebt op verschillende momenten. Dat je soms warm en soms lomp doet. Dat je soms zin hebt om op de bank te hangen, en soms op avontuur wilt. En zelfs, heel vaak zijn de verschillende behoeften er tegelijkertijd! Hele dialogen in je hoofd wat je nu het liefste zou willen, hoe je nu moet reageren of wat je nu moet doen. Dit model geeft daar op een prachtige manier woorden aan en beelden bij.
De grote vraag is: is je innerlijke familie in balans? Krijgt ieder familielid evenveel ruimte? Vervult ieder familielid zijn of haar eigen rol? Of worden behoeften van een familielid genegeerd of overschreeuwd? Vlammen misschien de negatieve eigenschappen op van een familielid? Kan jij voor jezelf die vraag beantwoorden? Is jouw familie in balans?
Ik mocht de afgelopen maanden stoeien met de balans tussen de man en de vrouw in mij. De praktijk Gloed was rustig, de plek waar vooral mijn vrouwelijke kracht wordt aangesproken. Maar wanneer de druk in het gewone leven toeneemt, wanneer er veel moet gebeuren, dan neemt mijn man het over. Hij is doortastend, heeft wilskracht en enorm doorzettingsvermogen. En ik besefte achteraf dat de vrouw in een achterkamertje weggestopt was, niet op waarde werd geschat. Niemand die dat echt in de gaten heeft, het speelt zich alleen af in mijn innerlijke wereld.
Ik kon het patroon pas doorbreken tijdens twee rustige weken vakantie. (Hoe moeilijk is dat, rust nemen, terwijl er zoveel te doen is!) En toen ik weer thuis was, bleek mijn vrouw gewoon verdrietig en down te worden van al het werk. Oh, hoe verleidelijk om de power van de man weer aan te spreken! Schouders eronder en gas erop, niet zeuren. Hoe lastig is het om de vrouw de ruimte te geven … al is het om gewoon een tijdje verdrietig te zijn. Hoe mooi zou het zijn als de man en de vrouw gelijkwaardig samenwerken, in balans en ieder vanuit de eigen kracht. Wat een onoverwinnelijk stel is het dan! En dat is de uitdaging die ik dagelijks aanneem.